„Polacy siebie nawzajem raczej nie lubią, i w sumie nic dziwnego. Każdego z nas to spotyka, spotyka zbyt często: a to regularne pijaństwo za ścianą, a to grubiaństwo w sklepie, a to chamówa na jezdni. W efekcie stajemy się zbiorem udręczonych jednostek, które raz po raz spuszczają z siebie pokłady złych emocji.”

Fokstrot, jeden z bohaterów Łysiaka („Dobry”) dzielił domy na czynszówki, baraki, chałupy oraz bloki, w których ‘za karę’ mieszka większość. Za zupełnie odrębną kategorię miał ‘wille’, które hołubi w marzeniach owa większość, a mniejszość po prostu posiada. Zaznaczyć wypada, że w żargonie wirachy, jakim był Fokstrot, ‘willa’ to w zasadzie każdy niewsiowy domek z ogródkiem.

Objeżdżając obrzeża Olsztyna nie sposób nie dojść do wniosku, że owa mniejszość w ostatnim ćwierćwieczu wybitnie się powiększyła. Klasyczne 150 m‘powierzchni użytkowej’ na kilku arach stało się udziałem zaskakująco licznej rzeszy ludzi; zaskakująco, bo miarkować trzeba ekonomiczny profil miasta (nędzny raczej) i wynikający stąd roziew pomiędzy standardowymi zarobkami a kosztami ‘willi’.