Nie tylko Batman i Robin i mama z serialu „Powodzenia Charlie” to miłośnicy własnej płci. Prestiżowy amerykański The New Yorker sugeruje na okładce, że gejami się kultowe postaci „Ulicy sezamkowej”. Przytuleni Bert i Ernie świętują zalegalizowanie przez sąd małżeństw homoseksualnych w USA.

Warto naprawdę się przyjrzeć narracji jaką budują środowiska homoseksualne w USA. Jak uczy nas doświadczenie niebawem zobaczymy ją nad Wisłą. Przygotujmy się więc na coming outy wielu postaci ważnych dla naszych dzieci. Ręka mnie wręcz swędzi by zrobić z tego tekstu prześmiewczy felieton. W takim duchu pisałem kiedyś duży tekst do kwartalnika Fronda „Batgej i superhomoś” o próbach ( przez samych twórców) wrzucania Człowieka Nietoperza w tęczowy kostium. O ile tamten tekst był napisany w tonie żartobliwym i pobłażliwym dla „absurdów postępu”, o tyle od przez ostatnie dwa lata z pozoru zabawna droga środowisk gejowskich przybrała groźny wymiar.  

Nie tylko twórcy amerykańskich seriali pakują do nich postacie gejów. Akurat mnie zupełnie nie rażą gejowskie postacie w produkcjach telewizyjnych. Chyba, że pojawiają się one zupełnie na siłę, co nie wynika z rozwoju akcji. Bywa, że takie zabiegi mają kuriozalny wymiar. Trudno natomiast zarzucać filmowcom, że w produkcjach przeznaczonych dla dorosłego widza docinają scenariusze do własnych poglądów. Problem zaczyna się, gdy takie zabiegi są stosowane w produkcjach dla dzieci. Pisałem na portalu wNas.pl o gorszących zabiegaj „ugejowienie” produkcji kanału dziecięcego Disney Channel. 

W ostatnim odcinku obecnego sezonu serialu "Good Luck Charlie" ( „Powodzenia Charlie!”) widzowie będą mogli poznać gejowską parę. W serialu pojawią się lesbijki wychowujące dziecko. Twórcy serialu przekonują, że wątek został stworzony pod okiem psychologów i ekspertów do sprawa rozwoju dzieci. Rzecznicy stacji mówią też, że wszystkie programy Disney Channel zostały stworzone by wspierać różnorodność. Słynna disnejowska Hanna Montana ( Miley Cyrus), która inspiruje tysiące wchodzących w nastoletni wiek dziewczynek również w Polsce, powiedziała, że Disney Channel „w końcu zrozumiał, że model rodziny się zmienia”.  

Po uznaniu przez Sąd Najwyższy w USA, że „małżeństwa” gejowskie są równe heteroseksualnym (  Sąd Najwyższy stosunkiem głosów 5:4 unieważnił część ustawy o ochronie małżeństwa (DOMA) oraz przywrócił możliwość zawierania małżeństw homoseksualnych w Kalifornii) fala zadowolenia przeszła przez wszystkie liberalne media w USA. Aktorzy, muzycy i politycy, w tym Lady Gaga, Ben Affleck, Demi Lovato, Leonardo DiCaprio, burmistrz Nowego Jorku Michael Bloomberg i prezydent Obama wyrazili na Twitterze swoje poparcie dla decyzji. Najdalej posunął się jednak prestiżowy „The New Yorker”, który na okoliczność zwycięstwa ( miejmy nadzieję, że jedynie bitwy) odgrzał  sprawę homoseksualizmu ikon amerykańskiej telewizji, które od 40 lat wychowują dzieci na całym świecie. Okładka najnowszego numeru pokazuje Berta i Erniego, którzy oglądają telewizję, którzy Siedzą na kanapie przytuleni do siebie. Tytuł tej ilustracji to "Moment radości" ("Moment of joy").

To niesamowite: być świadkiem tego, jak nastawienie do praw homoseksualistów zmieniło się w czasie mojego życia. To wspaniałe dla naszych dzieci, chwila, którą wszyscy możemy świętować.

tłumaczył okładkę jej twórca Jack Hunter radośnie cytowany przez Gazetę Wyborczą. Ku zaskoczeniu nawet „GW” bardzo wielu internautów w komentarzach wyraziło oburzenie z powodu okładki. To oczywiście musi zniesmaczać liberalne media, które jeszcze nie wszystkich w odpowiedni sposób wyciągnęły z chrześcijańskiego, zacofanego matrixa. Poparcie dla homoseksualnej indoktrynacji dzieci nie są już dziś poddawane nawet dyskusji. Ona stała się obowiązującym standardem. "Kiedy do tego dopuściliśmy"- chciałby się zapytać za znanym neokonserwatywnym publicystą.

„The New Yorker” oczywiście nie wywołał kwestii rzekomego homoseksualizmu postaci z „Ulicy sezamkowej”. Apogeum dyskusji ( tak, tak w takich czasach żyjemy) o gejostwie pluszaków miało miejsce dwa lata temu, gdy reżyser Peter Spears w Sundance pokazał film "Ernest i Bertram". Ernie wyznaje w nim przyjacielowi, że jest gejem, ale Bert nie chce przyjąć tego do wiadomości. Zrozpaczony Ernie popełnia w końcu samobójstwo. Dopiero interwencja producentów „Ulicy Sezamkowej” zakończyła dystrybucje kuriozalnego filmu.

Nie prosimy, żeby w "Ulicy Sezamkowej" działy się wulgarne rzeczy. Chcielibyśmy, żeby Bert i Ernie wzięli ślub albo żeby w programie pojawiła się postać transpłciowa. W tych strasznych czasach, gdy homoseksualne dzieci pozbawiają się życia, jest im potrzebna świadomość, że są wspaniałe, a ich życie jest cenne.

pisali jednak autorzy petycji, którzy domagali się zakończenia „mroków średniowiecza” w amerykańskich mediach. Twórcy stworzonej w 1969 roku przez Jima Hensona produkcji przekonywali, iż Bert i Ernie są przyjaciółmi, którzy zostali stworzeni, żeby uczyć przedszkolaków, że można się przyjaźnić z osobą, od której się bardzo różnimy. „Chociaż są postaciami męskimi i mają dużo cech ludzkich (tak jak wszystkie postaci z "Ulicy Sezamkowej"), są tylko kukiełkami i nie mają orientacji seksualnej.”- pisali. Jak widać nie przekonało to naprawiaczy świata. 

„Ugejowianie” produkcji dla młodzieży odbywa się nie tylko w USA. Głośny był przypadek polskiej bajki Bolek i Lolek. W 2006 r. pojawili się oni  na okładce niemieckiego czasopisma dla gejów i lesbijek "Siegessaeule". W ten sposób redakcja chciała zachęcić niemieckich homoseksualistów do udziału w Warszawskich Dniach Równości. Wybryk niszowego pisma gejowskiego w Niemczech można było przemilczeć i skomentować uśmiechem pełnym politowania. Jak natomiast potraktować okładkę „The New Yorker”? Zadamy sobie to pytanie, gdy "kseroboje" standardów „postępowego” świata z redakcji „Newsweeka” umieszczą na swojej okładce Misia Uszatka w tęczowym mundurku.